W dobie napędzanej dygitalizacją i budowanej rękami architektów odpowiedzialnych za kreację szklanych drapaczy chmur – wieś nie jest modna. Mało tego – wieś nie istnieje, bo domki pokryte strzechą zamieniliśmy na gospodarstwa agroturystyczne, a kompleksy składające się z chałupy i stodoły zamieszkiwanej przez kopytne czworonogi – w pensjonaty i skanseny. Biegniemy oświetlonymi neonami ulicami, oddychamy spalinami i mieszkamy w inteligentnych domach. Jesteśmy szczęśliwi, bo modni i postępowi. A mimo to tęsknimy do umiarkowanej sielankowości i znanej z opowiadań prababek wiejskości.